<p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Pod koniec XVII wieku holenderski przemysł garncarski w Delft miał 45 manufaktur zatrudniających 10 000 pracowników. Pod koniec XVIII wieku, w obliczu rosnącej konkurencji ze strony garncarni z North Staffordshire, przemysł zmniejszył się do 28 manufaktur zatrudniających zaledwie 280 pracowników, a do 1850 r. pozostały tylko dwie garncarki i 76 pracowników.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Petrus Regout był holenderskim przemysłowcem, początkowo handlującym szkłem oraz ceramiką. Do roku 1836 roku założył w Maastricht zarówno fabrykę szkła, jak i ceramiki - stał się jednym z najważniejszych holenderskich producentów zastaw stołowych od drugiej połowy XIX wieku, aż do II wojny światowej.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Na początku Petrus Regout nie był w stanie dorównać jakością angielskiemu wyrobowi, ale jego cena była o 40-50% niższa. Z pomocą angielskiego doradcy i kilku garncarzy ze Staffordshire rozwiązał problem jakości. Oprócz zatrudniania angielskich garncarzy, Regout zlecił produkcję grawerowanych tabliczek w North Staffordshire – stąd węzeł Stafford na jego wcześniejszym wyrobie.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em><strong>W 1899 roku</strong><span class="Apple-converted-space"> </span>firma, dotychczas znana pod nazwą Petrus Regout, została przemianowana na<span class="Apple-converted-space"> </span><strong>„Sfinks”</strong>. Do tego czasu firma już od dwudziestu lat używała wizerunku leżącego sfinksa jako swojego logo.<span class="Apple-converted-space"> </span></em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>W 1913 roku, szczytowym roku garncarstwa z Maastricht, zatrudniali około 7000 osób - co ciekawe, w tym czasie, chociaż oznaczony jako „Made in Holland”, jeden z ich serii wzorów nosił nazwę „Stara Anglia”.</em></p>

<p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Pod koniec XVII wieku holenderski przemysł garncarski w Delft miał 45 manufaktur zatrudniających 10 000 pracowników. Pod koniec XVIII wieku, w obliczu rosnącej konkurencji ze strony garncarni z North Staffordshire, przemysł zmniejszył się do 28 manufaktur zatrudniających zaledwie 280 pracowników, a do 1850 r. pozostały tylko dwie garncarki i 76 pracowników.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Petrus Regout był holenderskim przemysłowcem, początkowo handlującym szkłem oraz ceramiką. Do roku 1836 roku założył w Maastricht zarówno fabrykę szkła, jak i ceramiki - stał się jednym z najważniejszych holenderskich producentów zastaw stołowych od drugiej połowy XIX wieku, aż do II wojny światowej.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Na początku Petrus Regout nie był w stanie dorównać jakością angielskiemu wyrobowi, ale jego cena była o 40-50% niższa. Z pomocą angielskiego doradcy i kilku garncarzy ze Staffordshire rozwiązał problem jakości. Oprócz zatrudniania angielskich garncarzy, Regout zlecił produkcję grawerowanych tabliczek w North Staffordshire – stąd węzeł Stafford na jego wcześniejszym wyrobie.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em><strong>W 1899 roku</strong><span class="Apple-converted-space"> </span>firma, dotychczas znana pod nazwą Petrus Regout, została przemianowana na<span class="Apple-converted-space"> </span><strong>„Sfinks”</strong>. Do tego czasu firma już od dwudziestu lat używała wizerunku leżącego sfinksa jako swojego logo.<span class="Apple-converted-space"> </span></em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>W 1913 roku, szczytowym roku garncarstwa z Maastricht, zatrudniali około 7000 osób - co ciekawe, w tym czasie, chociaż oznaczony jako „Made in Holland”, jeden z ich serii wzorów nosił nazwę „Stara Anglia”.</em></p>

<p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Pod koniec XVII wieku holenderski przemysł garncarski w Delft miał 45 manufaktur zatrudniających 10 000 pracowników. Pod koniec XVIII wieku, w obliczu rosnącej konkurencji ze strony garncarni z North Staffordshire, przemysł zmniejszył się do 28 manufaktur zatrudniających zaledwie 280 pracowników, a do 1850 r. pozostały tylko dwie garncarki i 76 pracowników.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Petrus Regout był holenderskim przemysłowcem, początkowo handlującym szkłem oraz ceramiką. Do roku 1836 roku założył w Maastricht zarówno fabrykę szkła, jak i ceramiki - stał się jednym z najważniejszych holenderskich producentów zastaw stołowych od drugiej połowy XIX wieku, aż do II wojny światowej.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Na początku Petrus Regout nie był w stanie dorównać jakością angielskiemu wyrobowi, ale jego cena była o 40-50% niższa. Z pomocą angielskiego doradcy i kilku garncarzy ze Staffordshire rozwiązał problem jakości. Oprócz zatrudniania angielskich garncarzy, Regout zlecił produkcję grawerowanych tabliczek w North Staffordshire – stąd węzeł Stafford na jego wcześniejszym wyrobie.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em><strong>W 1899 roku</strong><span class="Apple-converted-space"> </span>firma, dotychczas znana pod nazwą Petrus Regout, została przemianowana na<span class="Apple-converted-space"> </span><strong>„Sfinks”</strong>. Do tego czasu firma już od dwudziestu lat używała wizerunku leżącego sfinksa jako swojego logo.<span class="Apple-converted-space"> </span></em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>W 1913 roku, szczytowym roku garncarstwa z Maastricht, zatrudniali około 7000 osób - co ciekawe, w tym czasie, chociaż oznaczony jako „Made in Holland”, jeden z ich serii wzorów nosił nazwę „Stara Anglia”.</em></p>

<p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Pod koniec XVII wieku holenderski przemysł garncarski w Delft miał 45 manufaktur zatrudniających 10 000 pracowników. Pod koniec XVIII wieku, w obliczu rosnącej konkurencji ze strony garncarni z North Staffordshire, przemysł zmniejszył się do 28 manufaktur zatrudniających zaledwie 280 pracowników, a do 1850 r. pozostały tylko dwie garncarki i 76 pracowników.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Petrus Regout był holenderskim przemysłowcem, początkowo handlującym szkłem oraz ceramiką. Do roku 1836 roku założył w Maastricht zarówno fabrykę szkła, jak i ceramiki - stał się jednym z najważniejszych holenderskich producentów zastaw stołowych od drugiej połowy XIX wieku, aż do II wojny światowej.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Na początku Petrus Regout nie był w stanie dorównać jakością angielskiemu wyrobowi, ale jego cena była o 40-50% niższa. Z pomocą angielskiego doradcy i kilku garncarzy ze Staffordshire rozwiązał problem jakości. Oprócz zatrudniania angielskich garncarzy, Regout zlecił produkcję grawerowanych tabliczek w North Staffordshire – stąd węzeł Stafford na jego wcześniejszym wyrobie.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em><strong>W 1899 roku</strong><span class="Apple-converted-space"> </span>firma, dotychczas znana pod nazwą Petrus Regout, została przemianowana na<span class="Apple-converted-space"> </span><strong>„Sfinks”</strong>. Do tego czasu firma już od dwudziestu lat używała wizerunku leżącego sfinksa jako swojego logo.<span class="Apple-converted-space"> </span></em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>W 1913 roku, szczytowym roku garncarstwa z Maastricht, zatrudniali około 7000 osób - co ciekawe, w tym czasie, chociaż oznaczony jako „Made in Holland”, jeden z ich serii wzorów nosił nazwę „Stara Anglia”.</em></p>

<p><strong>Petrus Regout & Co.</strong> była znana z produkcji porcelany o wysokiej jakości, często zdobionej motywami kwiatowymi, zwierzęcymi i pejzażowymi. Manufaktura działała od połowy XIX wieku do połowy XX wieku.</p>

<p><em>Manufaktura Boch została założona w belgijskiej miejscowości Louviere w 1841 r. przez Eugène'a i Victora Boch oraz ich szwagra Jean-Baptiste Nothomb w La Louviere w Belgii. Produkcja fajansu rozpoczęła się bardzo szybko. W 1847n roku spółka zdobyła złoty medal na wystawie belgijskiego przemysłu. W 1855 roku zatrudniono już kilkuset pracowników w La Louviere (Keramis) i w fabryce w Tournai (Boch Freres).</em></p> <p style="margin: 0.5em 0px 1.5em; color: rgb(85, 85, 85); font-family: sans-serif; font-size: 14px;"><em>Kilkadziesiąt lat później, w roku 1906, francuski ceramik Charles Catteau dołączył do rodziny firmy jako dyrektor artystyczny, który aż przez 42 lata piastował to stanowisko. Jego charakterystyczne projekty Art Deco były inspirowane sztuką japońską, kubizmem oraz abstrakcją natury. Charles Catteau był odpowiedzialny za przejście firmy od produkcji przedmiotów użytkowych do cenionych dzieł sztuki. Firma Boch Frères Keramis została zamknięta w 1985 roku i chociaż później została przejęta przez inne firmy, została zamknięta na stałe w 2009 roku</em></p>

<ul> <li data-sourcepos="12:1-12:135">Alfred Meakin: To była jedna z największych i najbardziej znanych angielskich fabryk porcelany, działająca od XIX wieku. Firma słynęła z produkcji wysokiej jakości porcelany stołowej, często zdobionej kwiatowymi wzorami.</li> <li data-sourcepos="13:1-13:206">Hedgerow: To nazwa konkretnego serwisu porcelanowego produkowanego przez firmę Alfred Meakin. Serwisy te często charakteryzowały się rustykalnymi, kwiatowymi wzorami, inspirowanymi angielską przyrodą.</li> <li data-sourcepos="14:1-14:225">Applied under the glaze detergent and acid resisting colours: Oznacza to, że dekoracja na porcelanie została wykonana specjalną farbą, odporną na działanie detergentów i kwasów, co zapewnia trwałość wzoru. Farba została naniesiona pod szkliwo, co chroni ją przed ścieraniem.</li> </ul>