<ul data-start="628" data-end="972"> <li data-start="628" data-end="706"> <p data-start="630" data-end="706">Klasyczna niebiesko-biała paleta w duchu holenderskich wyrobów fajansowych</p> </li> <li data-start="707" data-end="773"> <p data-start="709" data-end="773">Rzadko spotykana forma owalnej taryny z dwiema rączkami</p> </li> <li data-start="774" data-end="841"> <p data-start="776" data-end="841">Bogaty, ręcznie rysowany ornament kwiatowy i elegancka bordiura</p> </li> <li data-start="842" data-end="918"> <p data-start="844" data-end="918">Ponadczasowa dekoracja – łączy się z antykami i nowoczesnym minimalizmem</p> </li> <li data-start="919" data-end="972"> <p data-start="921" data-end="972">Sygnowana: <strong data-start="932" data-end="949">BFK Dordrecht</strong> – walor kolekcjonerski</p> </li> </ul>

<p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Pod koniec XVII wieku holenderski przemysł garncarski w Delft miał 45 manufaktur zatrudniających 10 000 pracowników. Pod koniec XVIII wieku, w obliczu rosnącej konkurencji ze strony garncarni z North Staffordshire, przemysł zmniejszył się do 28 manufaktur zatrudniających zaledwie 280 pracowników, a do 1850 r. pozostały tylko dwie garncarki i 76 pracowników.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Petrus Regout był holenderskim przemysłowcem, początkowo handlującym szkłem oraz ceramiką. Do roku 1836 roku założył w Maastricht zarówno fabrykę szkła, jak i ceramiki - stał się jednym z najważniejszych holenderskich producentów zastaw stołowych od drugiej połowy XIX wieku, aż do II wojny światowej.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Na początku Petrus Regout nie był w stanie dorównać jakością angielskiemu wyrobowi, ale jego cena była o 40-50% niższa. Z pomocą angielskiego doradcy i kilku garncarzy ze Staffordshire rozwiązał problem jakości. Oprócz zatrudniania angielskich garncarzy, Regout zlecił produkcję grawerowanych tabliczek w North Staffordshire – stąd węzeł Stafford na jego wcześniejszym wyrobie.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em><strong>W 1899 roku</strong><span class="Apple-converted-space"> </span>firma, dotychczas znana pod nazwą Petrus Regout, została przemianowana na<span class="Apple-converted-space"> </span><strong>„Sfinks”</strong>. Do tego czasu firma już od dwudziestu lat używała wizerunku leżącego sfinksa jako swojego logo.<span class="Apple-converted-space"> </span></em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>W 1913 roku, szczytowym roku garncarstwa z Maastricht, zatrudniali około 7000 osób - co ciekawe, w tym czasie, chociaż oznaczony jako „Made in Holland”, jeden z ich serii wzorów nosił nazwę „Stara Anglia”.</em></p>

<p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Pod koniec XVII wieku holenderski przemysł garncarski w Delft miał 45 manufaktur zatrudniających 10 000 pracowników. Pod koniec XVIII wieku, w obliczu rosnącej konkurencji ze strony garncarni z North Staffordshire, przemysł zmniejszył się do 28 manufaktur zatrudniających zaledwie 280 pracowników, a do 1850 r. pozostały tylko dwie garncarki i 76 pracowników.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Petrus Regout był holenderskim przemysłowcem, początkowo handlującym szkłem oraz ceramiką. Do roku 1836 roku założył w Maastricht zarówno fabrykę szkła, jak i ceramiki - stał się jednym z najważniejszych holenderskich producentów zastaw stołowych od drugiej połowy XIX wieku, aż do II wojny światowej.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>Na początku Petrus Regout nie był w stanie dorównać jakością angielskiemu wyrobowi, ale jego cena była o 40-50% niższa. Z pomocą angielskiego doradcy i kilku garncarzy ze Staffordshire rozwiązał problem jakości. Oprócz zatrudniania angielskich garncarzy, Regout zlecił produkcję grawerowanych tabliczek w North Staffordshire – stąd węzeł Stafford na jego wcześniejszym wyrobie.</em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em><strong>W 1899 roku</strong><span class="Apple-converted-space"> </span>firma, dotychczas znana pod nazwą Petrus Regout, została przemianowana na<span class="Apple-converted-space"> </span><strong>„Sfinks”</strong>. Do tego czasu firma już od dwudziestu lat używała wizerunku leżącego sfinksa jako swojego logo.<span class="Apple-converted-space"> </span></em></p> <p style="caret-color: #000000; text-size-adjust: auto;"><em>W 1913 roku, szczytowym roku garncarstwa z Maastricht, zatrudniali około 7000 osób - co ciekawe, w tym czasie, chociaż oznaczony jako „Made in Holland”, jeden z ich serii wzorów nosił nazwę „Stara Anglia”.</em></p>

<p data-sourcepos="5:1-5:89">Manufaktura "Établissements Céramiques Virelle Grand-Saint-Amand" to firma, która specjalizowała się w produkcji wysokiej jakości ceramiki, w tym porcelany stołowej, ozdobnej i sanitarnej. Działała w miejscowości Grand-Saint-Amand w północnej Francji.</p> <p data-sourcepos="7:1-7:4">Co oznacza sygnatura:</p> <ul data-sourcepos="9:1-12:0"> <li data-sourcepos="9:1-9:62">Établissements Céramiques Virelle: To nazwa manufaktury.</li> <li data-sourcepos="10:1-10:70">Grand-Saint-Amand: Miejscowość, w której znajdowała się fabryka.</li> <li data-sourcepos="11:1-12:0">Nord: Region we Francji, w którym leży Grand-Saint-Amand.</li> </ul>